دکتر جمیله السادات علم الهدی وب سایت شخصی
اساس تعلیم و تربیت فلسفه رایج، بر دوبنی جهان شناختی یا عالم دوقطبی بنا شده است. عالم دوقطبی که به جوهرهای مستقل ماده و معنا یا اندیشه و امتداد اشاره دارد، تفکیک میان بخشهای عالم، جامعه و انسان را توسعه بخشیده است. تفکیک فیزیک از متافیزیک یا ماده از معنا به تدریج به گسترش قطب مادی یا فیزیکی انجامید و ماتریالیسم را پدید آورد. پیامد جهانشناسی دوقطبی ماتریالیسم تربیتی، تفکیک گرایی، تصلب تربیتی و سکولاریسم تربیتی است. هر نوع نوسازی و اصلاحات تربیتی در گرو نوآوری فلسفی است. چرخش از عالم دوقطبی به جهان سه درجهای، راه مناسبی برای تحقق اصلاحات تربیتی و رهایی از آسیبهای عالم دوقطبی است. تبیین جهان سه درجهای در گرو وحدتگرایی جهان شناختی و اعتقاد به عالم مثال(خیال) است. عالم مثال میتواند با پر کردن حدفاصل عالم طبیعت و عالم عقل، وحدت جهان را محقق کند. جهان سه درجهای برای تعلیم و تربیت ارمغانهای متنوعی دارد که برخی از مهمترین آنها عبارتند از اتحاد فیزیک و متافیزیک، آشتی آدم و عالم، عبور از مجاز و نگرش زیباشناسانه. فلسفه اسلامی به ویژه حکمت متعالیه پشتوانه نظری محکمی را در معرفتشناسی و وجودشناسی برای اعتقاد به جهان سه درجهای فراهم میآورد.
برای دانلود کامل فایل مقاله بر روی لینک زیر کلیک نمایید.
