نگار داوری اردکانی دانشیار گروه زبانشناسی دانشگاه شهید بهشتی است. او از سال ۱۳۸۶ در این دانشگاه، دانشگاه پیام نور تهران، دانشگاه الزهرا و دانشگاه آزاد اسلامی به تدریس دروس زبانشناسی اجتماعی، تحلیل گفتمان، روش تحقیق در زبانشناسی و فرهنگ و مباحث بینافرهنگی در آموزش زبان فارسی برای دانشجویان مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری رشته های زبانشناسی و آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان پرداخته است. دکتر داوری به مدت ۲ سال از طرف وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مامور به تدریس زبان فارسی در مرکز مطالعات عرب و اسلامی دانشگاه ملی استرالیا بوده است و سه سطح مقدماتی، متوسط و پیشرفته فارسی را هدایت و تدریس کرده است. دکتر داوری در فاصله سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۶ در فرهنگستان زبان و ادب فارسی در دو گروه واژه‌گزینی و فرهنگ‌نگاری خدمت کرده است. داوری دانش آموختة دکتری دانشگاه تهران در رشته زبانشناسی همگانی است و پایان‌نامه دکتری خود را در موضوع برنامه‌ریزی زبان و هوشیاری زبانی در ایران نگاشته است. او در رساله خود به سنجش نگرش‌های زبانی فارسی‌زبانان درباره جایگاه زبان فارسی و برنامه‌ریزی آن به طور کلی و نیز در میان نمادهای هویت ملی ایرانی پرداحته است. داوری راهنمای بیش از ۵۰ پایان نامه کارشناسی ارشد و ۴ پایان نامه دکتری بوده است. او نویسنده کتاب‌های درآمدی بر برنامه‌ریزی زبان فارسی، صد سال برنامه‌ریزی زبان فارسی و سره‌گرایی زبانی است و مقالات متعددی درباره برنامه‌ریزی زبان فارسی، آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان، ساختواژه فارسی و تحلیل گفتمان نگاشته است. اردکانی در فاصله سال‌های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۳ معاون پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی بوده و مفتخر است که در این دوره به برگزاری همایش های ملی و بین‌المللی موثر و مفیدی در موضوعات روز علوم انسانی و فرهنگ ایرانی مبادرت کرده است.
Negar Davari Ardakani
Negar Davari Ardakani is an Associate Professor in the linguistics department of Shahid Beheshti University (SBU). During the two years of 2018 and 2019 she has taught basic, intermediate and advanced Persian at the Centre of Arab and Islamic Studies/Australian National University. She had also been a visiting scholar at SOAS/London in 2015. She received her PhD in linguistics from the University of Tehran in 2007. Her doctoral research was a survey of overt and covert Persian language policy in Iran. She has also assessed the status of Persian as a symbol of Iranian identity among different social groups of Persian speakers in Tehran and has supervised attitude assessment projects in Isfahan, Kurdistan, Zahedan, Sistan and Baluchestan and Azerbaijan. She is the author of “Persian as a National Language, Minority Languages and Multilingual Education in Iran” in the Routledge Handbook of Second Language Acquisition and Pedagogy of Persian(2020) and a co-author of “Persian evaluative morphology” in the Edinburgh Handbook of Evaluative Morphology (2015). Her review of Hamid Dabashi’s Persophilia (2014) has been published in AJISS. Her books and many of her articles on Persian language policy and planning, linguistic purism towards Persian and teaching Persian as a Foreign language have been published in Persian. She has been the Assistant Dean of Research in the faculty of Literature and Humanities, at Shahid Beheshti University from 2011 to 2014.