ایران سرزمین شهیدان است و انتشار تصاویر شهدا و تشییع جنازه آنها رویدادی های بسیار آشنایی هستند. ولی انتشار تصاویر تامل برانگیز تشییع شهید فاطمه اسدی کمی متفاوت بود. فاطمه اسدی زن جوانی که سی و هفت سال پیش توسط گروهی از همشهریان سیاست باز خود (حزب کوموله) و به بهانه ازادی و به صورتی سفاکانه به شهادت رسیده است. تصویر «فاطمه اسدی» ارجاع به حقایقی است پنهان و می تواند اهل خرد و اندیشه را با شکوه و عظمت این مخلوق الهی اگاه کند. تصویر فاطمه اسدی دلیلی است برای درک این ایده کهن که زن جلوه ای از جمال الهی است و از ظرفیتی بی نهایت برای ظهور آیات جمالی حق برخوردار می باشد. به واقع تصویر فاطمه اسدی را می توان تصویرکاملی از رویدادهای تلخ زن ستیزی گذشتگان تلقی کرد. همچنین می توان آن را تصویری از مقاومت یک ملت بزرگ دانست. ولی به واقع در این زمانه خاص یعنی زمانه ای که در غوغای رسانه ای و به دور از نگاه اندیشمندان و دانشمندان و فعالان فمینیست، زن ستیزی مدرن بازتولید می شود، کشف جنازه فاطمه اسدی یک سند یا شاهد گویا برای نا شناخته ماندن «حقیقت زنانگی» است. پیدایش این شاهد بزرگ از زیبایی های ناشناخته زنان یک حادثه نیست یک حکمت است. کشف این اثر بزرگ الهی تصویری است از دست نامرئی پروردگار که بندگانش را فراموش نمی کند و هدایت را برخلاف سرکشی های نابخردان بی توقف ادامه می دهد ما دم به دم آیاتش را به ره پویان انسانیت و جویندگان حق و حقیقت می نمایاند.