سکولاریسم که مکتبی با هدف دین زدایی در اجتماع مسلمین به شمار می آید، به اشکال گوناگون اندیشه دینی را هدف قرار داده و یکی از مهم ترین حوزه های نفوذ آن نیز تعلیم و تربیت است. در این راستا سکولارها می کوشند با گسترش سیطه بر نظام آموزشی، آن را به سوی علم گرایی بدون معرفت دینی و روشنفکری مبتنی بر تعارض با دین سوق دهند. در ایران نیز ریشه این اقدامات به عهد صفویه بازمی گردد. زمانی که عده ای سست عنصر به دلیل ضعف بینشی خود را تسلیم فرهنگ بیگانه غرب کردند. اینها بیشتر افرادی بودند که برای تحصیل دانش به کشورهای غربی فرستاده می شدند و سوغاتشان برای میهن همانا تنفر از فرهنگ بومی خود بود.
در کتاب حاضر چگونگی شکل گیری و گسترش این جریان دین زدا در نظام تربیتی ایران مورد بررسی قرار می گیرد.
این کتاب شامل پیشگفتار، مقدمه و ۴ بخش است.
عناوین بخش های کتاب عبارتند از: سیر تحول تعلیم و تربیت کهن به تعلیم و تربیت جدید، تکوین و گسترش جریان روشنفکری، تأسیس مدارس جدید و تحلیل مبانی سکولار تعلیم و تربیت جدید.