نویسنده : سعیدی، محمد علی ؛ قاسمی حامد، عباس ؛ نویسنده مسئول : شاهبازی، مصطفی ؛
مشاهده متن کامل در مجله : پژوهش نامه فقه اجتماعی » پاییز و زمستان ۱۳۹۹، سال نهم – شماره ۱۷ ISC (۲۶ صفحه – از ۱ تا ۲۶ )
چکیده:
از آنجا که دکترین حقوقی و رویه قضایی حق حبس را به عنوان ابزار ضمانتی جهت پیشگیری از نقض تعهدات قراردادی (همان اجرای عین تعهد) توصیف کرده اند، شناسایی صحیح حق مزبور از اهمیت مضاعفی برخوردار است. در فقه و به تبع آن در حقوق بین فقها و حقوقدانان در خصوص حق حبس نظریه مشهوری وجود دارد که به موجب آن یک حق ذاتی اولیه برای دارنده آن پذیرفته شده است. ماده ۳۷۷ قانون مدنی ایران نیز بر این اساس تنظیم شده است. بر اساس این فکر، طرفین قرارداد معاوضی (اعم از عهدی و تملیکی) از حق حبس به طور مستقل و در آن واحد و به طور هم زمان برخوردار می شوند که به استناد این حق می توانند از اجرای تعهدات خویش امتناع کنند. اما قرایت دیگری قابل طرح است که به موجب آن، این حق به عنوان یک «دفاع و ایراد» برای شخصی که به تعهدات خود پایبند است علیه کسی که از تعهدات خود تخطی کرده، مطرح شود. برآیند این تحقیق آن است که استنباط دوم صحیح است و استنباط اول دارای ایرادات متعددی است که از جمله می توان به این موضوع اشاره کرد که اگر حق حبس را حق ذاتی اولیه تلقی کنیم، با انطباق ارکان و شرایط قاعده «تقلب نسبت به قانون» بر آن می تواند مصداقی برای «قاعده تقلب نسبت به قانون» به معنای عام آن باشد، چراکه این امکان و قابلیت را برای اشخاص به وجود می آورد که از آن برای رسیدن به اهداف و انگیزه های متقلبانه خود استفاده ابزاری کنند. امری که با قاعده عقلی «نقض غرض» نیز نفی می شود زیرا عملی که متضمن نقض غرض باشد مورد تصویب قانون نیست.
| Feasibility Study of “Fraud against the Law” through “Right to Imprisonment” | |
| ] | |
| Mohammad Ali Saeedi1؛ Abbas Ghasemi Hamed2؛ Mostafa Shahbazi3 | |
| 1Assistant Professor of the Department of Private Law, Razavi University of Islamic Sciences, Mashhad, Iran | |
| 2Professor of Private Law, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran | |
| 3PhD and Researcher of the Department of Private Law, Razavi University of Islamic Sciences, Mashhad, Iran | |
| چکیده [English] | |
| Because legal doctrine and jurisprudence have described the right to imprisonment as a guarantee tool to prevent breaches of contractual obligations (the same as the performance of the same obligation), the correct recognition of this right is doubly important. In jurisprudence and consequently in law among jurists and jurists, there is a well-known theory about the right to imprisonment, according to which an initial inherent right has been accepted for its holder. Article 377 of the Civil Code of Iran is also regulated accordingly. According to this idea, the parties to the exchange contract (both testamentary and possessive) enjoy the right to imprisonment independently and at the same time and simultaneously, on the basis of which they can refuse to fulfill their obligations. But another reading can be proposed, according to which this right is presented as a “defense and objection” for a person who fulfills his obligations against someone who has violated his obligations. The result of this research is that the second inference is correct and the first inference has several drawbacks, including the fact that if we consider the right to imprisonment as the primary inherent right, by adapting the principles and conditions of the rule of “fraud against the law” on It can be an example of a “rule of law fraud” in its general sense, as it creates the possibility for individuals to use it as a tool to achieve their fraudulent goals and motives. This is also denied by the rational rule of “violation of purpose” because an act that involves violation of purpose is not approved by law. | |
| Fraud, Right of Imprisonment, Guarantee of Execution, Guarantee Tools, Basic Inherent Right, Right of Defense and Challenge |