قوم نگاری کاربردی

قوم‌نگاری کاربردی: روش، تکنیک یا نظریه؟

از نظر لغوی روش قوم‌نگاری یعنی، توضیح و معرفی یک قبیله یا قوم، ولی از نظر روشی، یعنی روش تحقیق عملی و مطالعه زمینه ای، و مجموعه روش‌های گردآوری اطلاعات جهت توصیف یک فعالیت خاص اجتماعی و یا نوع زندگی دسته‌ای از افراد جامعه می‌باشد. قوم‌نگاری یا اتنوگرافی به مجموعه روش‌های گردآوری که امروزه هم مطرح اند، گفته می‌شود. یعنی نوعی نزدیکی و وارد شدن به موضوع و حتی یکی شدن با آن. این روش‌ها صرفاٌ روش‌های توصیفی نیستند. اتنوگرافی نوعی تحلیل است. وقتی ما دست به توصیف دقیق چیزی می‌زنیم، خود این توصیف یک تحلیل است. به طور کلی تعاریف ارائه‌شده در خصوص قوم‌نگاری را می‌توان به شرح زیر صورت‌بندی کرد: گردآوری اسناد و داده‌های  مادی و غیر مادی  بر اساس روش‌های از پیش تعریف شده انسان شناختی؛ مطالعه فرهنگ یا سازمان اجتماعی گروه یا اجتماعی خاص؛ مستند سازی توصیفی و تحلیلی یک فرهنگ معاصر …

قوم‌‌نگاری کاربردی

در میان [شاخه‌های] علوم اجتماعی، هیچ توافق کلی‌ای درباره‌ی تعریف یا ارزش کلماتی که عنوان این بخش را شکل می‌دهند [«قوم‌نگاری» و «کاربردی»] وجود ندارد. هر دو کلمه، با مفروضاتی از معانی مشترک آمیخته شده‌اند و باز همچنان در معرض تمایزهای معنایی متعارض و بسیار غیرشفاف هستند. بنابراین لازم است که موضوع این فصل از دریچه‌ی هر دو اصطلاح خود مورد توصیف و ارزیابی قرار گیرد. چه چیز است که یک فعالیت تحقیقی یا تمرین عملی را به طور ویژه «کاربردی» می‌سازد؟ و ما از اصطلاح «قوم‌نگاری» چه معنایی را مراد می‌نماییم؟ این پرسش که چگونه یک جستار  اجتماعی کاربردی می‌گردد، پرسشی جذاب است و مشتمل بر ملاحظاتی در باب نیت و همچنین [چگونگی] طراحی تحقیق و محصولش می‌گردد. در اینجا من تعریف گسترده‌ای را برگزیده‌ام. کارهای [تحقیقاتی] کاربردی، برای تصمیم‌سازی به مردم یاری می‌رساند و به طور کلی در جهت اطلاع‌رسانی به دیگران در خصوص نتایج احتمالی گزینه‌های خط‌مشی یا برنامه‌های تغییر هدایت‌شده صورت می‌پذیرند.

اسکرول به بالا