روش تاریخی

این مقاله، سه دوره‌ی گسترده‌ی تاریخی ـ پیشاصنعتی، صنعتی و پساصنعتی شدن ـ را مورد استفاده قرار داده تا مشابهت‌ها و تمایزها در معنای کار کردن در سه کشور آلمان، کره جنوبی و آمریکا را مورد بررسی قرار دهد. بر مبنای این گزاره که معنا در تعاملی دوسویه میان فرد و محیط اجتماعی شکل می‌گیرد، به کار به عنوان نهادی اجتماعی توجه شده و ویژگی‌های فرآیندهای کاری، فناوری‌ها و سازمان‌ها توصیف شده‌اند. در بخش نتیجه‌گیری، درون‌مایه‌های مشترک و متمایز در معنای کار در دوره‌های تاریخی مختلف مشخص می‌شوند و بر اهمیت و ضرورت توجه به چشم‌انداز تاریخی برای آموزش شاغلان توسعه‌ی منابع انسانی و کاربست رویکرد تاریخی و تطبیقی به فهم معنای کار تاکید می‌شود.

در اواخر قرن بیستم، غیرقانونی اعلام کردن کار کودکان امر ساده‌ای به نظر می‌رسد. اما تا اواخر قرن هجدهم، جریانی عکس این جریان داشت: در این برهه دولت‌ها و سازمان‌های داوطلبانه تلاش خود را نه بر جلوگیری از کار کودکان، بلکه بر ایجاد بستری قانونی برای کارآفرینی جهت اطمینان حاصل کردن از اشتغال کودکان قرار داده بودند. در دهه ۱۶۹۰ جان لاک طرحی پیش نهاد که بر اساس آن در تمامی محلات و مناطق شهری «مدارس کار» تشکیل شود که تمام کودکان ۳ تا ۱۴ سال موظف به حضور در آن مدارس شوند. یک سده بعد مدارس صنعت راه‌اندازی شد و حمایت نخست‌وزیر بریتانیا هیلیام پیت را به همراه داشت که در سال ۱۷۹۶ بر مزیت اشتغال زودرس کودکان در شاخه‌های مختلف تولیدی و صنعتی تاکید کرد.