غفلت(۱) ، تکرار و حرکت های یکنواخت را متنوع جلوه می دهد
گاهی، تکرار و یکنواختی، محصولی جز دوران بر مدارِدایره ی سکون به همراه ندارد
دایره های سکون، برای همه شعاع یکسان ندارند
تنوع شعاع ها به میزان تعددِافراد است
***
رنگهای گوناگونِ مدارِ دایره، تکرارها را متنوع جلوه می دهد
اما، تمامی رنگها چیزی جز تجزیه ی نور نیست
باران، هوای آلوده را غبار روبی می کند، چهره نور را در افق می شوید
آن را تجزیه می کند و در آخر، از چهره ی تنوع پرده بر می دارد
***
با خود می گویم:
آیا تجربه ی حوادثِ یکنواخت و به ظاهر متنوع بهتر است یا توقف؟
آیا توقف خود یک تجربه نیست؟ حادثه به همراه ندارد؟
آیا حرکت بر مدار دایره ی سکون بهتر از سکونِ ناب است؟
آیا « به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل» (۲)است؟
آیا تمامی نشستن ها باطل است؟
***

(۱) اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِی غَفْلَهٍ مَّعْرِضُونَ. براى مردم [وقت] حسابشان نزدیک شده است و آنان در بى‏خبرى رویگردانند . سوره انبیائ، آیه ۱

(۲)به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل وگر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم – غزلیات سعدی، غزل ۴۰۵ ganjoor.net/saadi/divan/ghazals/sh405/